500
В. Б.
...А вы заўжды, вы чуеце, заўжды
Казалі… Не, нічога не казалі.
Навошта ўспамінаць? Такой бяды.
Такой бяды, што хрызантэмы зьвялі.
Няхай, няхай. Здаецца, быў гатэль.
А мо і сапраўды – адно здаецца:
Было віно… Ды не прыходзіў хмель,
І не было куды, куды ўжо дзецца.
А потым… Потым – ноч. Аўтавакзал.
(Ці так было? Ці толькі гэтым мрою?)
Я вам сказаў… Нічога не сказаў.
Пусты вакзал. І вочы ў вочы – двое.
1993
|
|
